Om op een gezonde manier door het leven te navigeren geeft je lijf je continu heldere signalen. Als kind geef je daar ook geluid aan: “Blegghhhh wat VIES!” of: “JAAA DAT WIL IK!”, of de bekende: “NEE.”
Je lichaam sprak ook boekdelen; zoals je achter de benen van je moeder kon verstoppen als er een nieuw mens de kamer in kwam. Of zoals je je handen achter je rug verstopte en naar beneden keek als dat vreemde mens je dan een hand wilde geven. Als kind kan je bijna niet anders dan de signalen van je lijf uiten in lichaamstaal of geluid.
De signalen leren negeren
Maar toen gilde je een keer te hard toen je kleding niet lekker zat en zei je moeder dat je daar mee moest stoppen. En dan waren er nog die keren dat je opa je een kus op je mond gaf en je te laat was met je hoofd wegdraaien. Op school moest je heel lang stil zitten terwijl alles in je lijf wiebelde. Of een uur lang stil zijn in de kring en luisteren naar álle andere kindjes, terwijl je mond als vanzelf geluidjes wilden maken. En al die keren dat je gedwongen werd om sorry te zeggen tegen dat vriendje, terwijl je nog laaiend was. Maar ook; al die uren dyslexie huiswerk maken terwijl je lezen háátte. Al die vakken die je moest leren die je totaaaal niets interesseerden.
Je lichaam als kompas
Kijk het is logisch dat je je leert aanpassen, om samen te kunnen leven met andere mensen. Het is ook wel belangrijk dat je leert dat je met keihard gillen best wat mensen op de kast krijgt en dat ze dan geen zin meer hebben om je te helpen. Dat ze zelfs liever heel hard wegrennen. Maar je mag van geluk spreken als je opgegroeid bent met ouders die je vertelden dat jouw lichaam een enorme wijsheid bezit. Dat daar je intuïtie woont en dat je lichaam met je praat om je veilig te houden. Dat het belangrijk is om te doen waar je heel erg blij van wordt. Dat jij uiteindelijk zelf de enige bent op deze hele wereld die weet wat goed voor je is. Helaas hebben velen van ons dat niet gehoord toen we jong waren, en onze ouders ook niet van hun ouders.
Tegen je flow in
Het schoolsysteem en onze samenleving zijn niet ingericht op het volgen van je natuurlijke impuls. Jouw altijd aanwezige kolkende rivier van ideeën en creatieve plannen wordt al heel vroeg in rechtlijnige kades geduwd. Je moet dingen leren waarvan een systeem bedacht heeft dat je ze moet leren, op het moment dat zij bepaald hebben. Je leert om stil te zitten en af te wachten tot je een opdracht krijgt. Je krijgt een beloning (of niet) en wacht op de volgende opdracht. Dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van intrinsieke motivatie. En dan zijn er ook nog invloeden als religie, cultuur, opvoeding en andere factoren die ervoor zorgden dat je tegen je natuurlijke flow in ging. Zo leerde je al vroeg af om naar de signalen van je lijf te luisteren en ze serieus te nemen.
De signalen
Je lijf spreekt een heldere taal. Ze wil je veilig houden en duwt je de kant op van dingen die je plezier geven, waar je blij van wordt. Jouw lijf weet precies wat bij je past en wat je voedt. Ze communiceert via signalen. Zo heb je het signaal dat je vertelt dat je honger hebt, dat je naar de wc moet, of dat je moe bent. Er zijn ook signalen zoals het gevoel van een baksteen in je buik, die je vertelt dat je iets niet wil. Of een storm van bruisbalbubbels die explodeert in je lijf als je ergens laaiend enthousiast over bent. Of die gaap die je vertelt dat je lekker in de ontspanning zakt.
Als je langere tijd niet luistert naar je lijf en je gaat steeds over je grenzen en tegen de stroom in, dan lekt je energie op allerlei manieren weg. Je geeft het weg aan andere mensen als je het eigenlijk niet over hebt, je neemt geen rust als je lijf daar om vraagt en je doet niet genoeg dingen waar je van oplaadt, die je blij maken!
Je kunt dit merken aan:
⭢ Weinig energie en levenslust
⭢ Snel geïrriteerd en snauwerig
⭢ Moeite met grenzen voelen en aangeven
⭢ Niet vaak meer in je broek piesen van het lachen
⭢ Weinig inspiratie en ideeën
⭢ Het leven voelt heel zwaar
⭢ Je kunt moeilijk ontspannen
⭢ Je denkt ergens in de ochtend al; ‘is de dag al bijna om?!’
⭢ Snel overprikkeld en alles is te veel
⭢ Weinig zin in seks
⭢ Je leeft in de zombie-stand (automatische piloot)
Je voor dood houden
Het belangrijkste is; je voelt die kolkende bruisende rivier in jou niet goed meer! Die rivier die overstroomt van ideeën, creativiteit, levensenergie en enthousiasme, die in íedereen aanwezig is. Door niet naar de signalen van je lijf te luisteren, put je je zenuwstelsel uit en kom je in de overleef-stand terecht. Je ‘dorsale vagus’ neemt het over. Eigenlijk is dat wanneer er een tijger achter je aan zit en vechten of vluchten heeft geen zin meer, je doet alsof je dood bent zodat je niet opgegeten wordt. En dat is dus wat er ook gebeurt als je de signalen van je lijf heel lang negeert en maar doorgaat en doorgaat. In deze staat onderdrukt het dorsale vagale systeem het sympathische systeem en vooral het sociale engagement systeem. Vechten, vluchten of communiceren heeft immers geen zin met die bloeddorstige tijger vlakbij. Je slap en voor dood houden, en niets voelen wel. Eigenlijk beschermt je lichaam je zodat je niet helemaal instort. Het gekke is, je kan in deze staat gewoon iedere dag naar je werk gaan en doen wat je moet doen. Maar eigenlijk leef je niet echt. Je emoties zijn vlak en het leven lijkt kleurlozer.
Tot je in een burn-out terecht komt dan, dan kan je alleen nog maar in bed liggen.
De taal weer leren
Om (opnieuw) de taal van je lijf te gaan spreken, is het heel belangrijk om weer te leren luisteren naar wat je lichaam je vertelt. Om nee te leren zeggen, als je een nee voelt. Om JAAA tegen dingen te zeggen die je blij maken maar misschien totaal onlogisch lijken. Om rust te nemen als je lijf dat aangeeft. Als jouw zenuwstelsel kan gaan vertrouwen dat jij goed voor jezelf en je grenzen en behoeftes zorgt, kan het meer achterover leunen. Dan zal je je meer ontspannen gaan voelen, op je gemak. Je zenuwstelsel hoeft dan niet continu in de alarmstand te staan, wat natuurlijk zeer uitputtend is.
De training ‘de Taal van je Lijf’ helpt jou om weer naar je lichaam te gaan luisteren en goed voor jezelf te zorgen. Waarschijnlijk kan je die signalen van je lijf nog best wel voelen, maar de grote uitdaging is om ze ook echt serieus te nemen. Als je hebt geleerd om ze te negeren is het logisch dat je ze wegwuift. In deze training ga je stap voor stap nieuwe paadjes creëren in je hersenen door nieuwe ervaringen op te doen en je leert te vertrouwen op jezelf. Zo zal je lijf weer je thuis worden en kan je die bruisende rivier van levensenergie weer voelen stromen. De lichtjes in je ogen gaan aan en je gaat weer vanuit plezier leven!
⭢ Heel binnenkort kan je alle informatie over deze training op de website vinden.
0 reacties